Śmierciotula jest na szczęście rzadko spotykanym stworzeniem, występującym jedynie w tropikalnym klimacie. Przypomina czarną pelerynę grubości około pół cala (jest grubsza, jeśli ostatnio zabiła i spożyła ofiarę), która w nocy sunie po ziemi.
Pierwsza wzmianka o śmierciotuli została zapisana przez czarodzieja Flaviusa Belby, który miał szczęście przeżyć atak tego złowrogiego stworze- nia w 1782 roku, kiedy spędzał wakacje w Papui-Nowej Gwinei.
Około pierwszej nad ranem, kiedy zaczął mnie morzyć sen, usłyszałem gdzieś w pobliżu cichy szelest. Mniemając, że to tylko odgłos liści na drzewie przed domem, przewróciłem się na drugi bok, plecami do okna, i zobaczyłem bezkształtny czarny cień przesuwający się pod drzwiami mojej sypialni. Leżałem bez ruchu, zastanawiając się, co może rzucać taki cień w pokoju oświetlonym jedynie blaskiem księżyca. Mój
bezruch musiał utwierdzić śmierciotulę w mniemaniu, że jej niedoszła ofiara pogrążona jest we śnie.
Ku memu przerażeniu cień zaczął wpełzać na łóżko i poczułem na sobie lekki ciężar. Stwór był bardzo
podobny do pomarszczonej czarnej peleryny, której
brzegi falowały lekko, gdy wczołgiwał się na łóżko.
Sparaliżowany ze strachu, poczułem na podbródku
jego obrzydliwy dotyk. Usiadłem.
To coś zaczęło mnie dusić, powoli pokrywając
moją twarz, osnuwając się wokół ust i nosa. Opierałem się, czując, jak otacza mnie jego zimno. Nie mogąc zawołać o pomoc, złapałem różdżkę. Dostałem zawrotów głowy, ponieważ cień oblepił mi całą twarz i nie mogłem nabrać powietrza, ale skupiłem się ze wszystkich sił na rzuceniu zaklęcia oszałamiającego, a potem- ponieważ zaklęcie nie podziałało na potwora, mimo że wywaliło dziurę
w drzwiach-zaklęcia impedimento, które również nic nie dało. Walcząc dalej zajadle, przeturlałem się na bok i spadłem na podłogę, całkowicie już spowity śmierciotulą.
Wiedziałem, że zaraz stracę przytomność. Zdesperowany, zebrałem resztki energii. Skierowałem różdżkę w stronę zabójczych fałdów tego stworzenia, przywołałem wspomnienie dnia, w którym zostałem
wybrany na prezesa Klubu Gargułkowego i wezwałem patronusa.
Prawie natychmiast poczułem na twarzy świeży
powiew. Podniosłem wzrok i zobaczyłem, jak mój patronus rogami wyrzuca w powietrze morderczy cień,
który przeleciał przez pokój, po czym odpełzł szybkow dal
Jak widać z dramatycznej relacji Belby'ego, patronus jest jedynym znanym czarem, który może powstrzymać śmierciotulę. Ponieważ jednak śmierciotula zazwyczaj atakuje śpiących, jej ofiary rzadko mają możliwość użyć skutecznego zaklęcia. Kiedy ofiara zostanie uduszona, śmierciotula spożywa ją na miejscu, w jej własnym łóżku. Później opuszcza dom trochę grubsza niż przed posiłkiem, nie pozostawiając po sobie ani po ofierze żadnego śladu
Temat 11 : Wampir
Istota obdarzona nadzwyczajnymi zdolnościami. Wampirem stać się można poprzez ugryzienie lub kontakt z krwią osobnika. Istoty te charakteryzują się długowiecznością. Wampiry spotykane są obecnie na całym świecie. Charakterystyczną ich cechą jest uzależnienie od spożywania krwi, która daje im energię i wieczne życie.
Wampiry pozornie wyglądają jak zwykły człowiek. Charakteryzuje je jednak kilka wyróżniających cech. Ciało wampira nie wydziela żadnych zapachów i jest odporne na wszelkiego rodzaju stłuczenia bądź drobne rany. Charakteryzuje je nadzwyczajna zdolność regeneracji. Wszelkiego rodzaju uszkodzenia ciała zostają zredukowane w bardzo szybkim tempie. Głównym czynnikiem wpływającym na życie i zdolności wampira jest spożywanie krwi (najczęściej ludzkiej). W razie jej niedoboru ciało wampira stopniowo się kurczy i wysycha, co może skutkować śmiercią. Skóra wampira jest niezwykle blada, nieskazitelna, pozbawiona uchybień i niedoskonałości. Jest ona niezwykle wrażliwa na promienie słoneczne, które wysuszają ją, zadając stworzeniu ból. Wampirze włosy są niezwykle lekkie i podobnie jak inne części ciała, niezwykle szybko się regenerują i odrastają. Należy również zwrócić uwagę na paznokcie istoty. Są one niezwykle silne, twarde i ostre. Cechuje je wyrazisty połysk. Oczy wampira lekko połyskują. Przybierają odcień czerwieni, gdy stworzenie wykorzystuje swoje moce, jest niezwykle głodne lub gdy spożywa krew. Kolejną charakterystyczną cechą wampira są jego duże i wyostrzone kły. Uzębienie stworzenia jest nieskazitelne i niezwykle odporne. Jedynymi substancjami wydzielanymi przez stworzenie są jego łzy i pot. Zazwyczaj wydzieliny te zawierają krew.
Wampira cechują nadzwyczajne właściwości zmysłów. Należy zwrócić uwagę na wzrok istoty. Jest on o wiele lepszy od ludzkiego. Wampiry wyraźniej dostrzegają kształty i ruch. Widzą również w ciemności. Oczy wampira mają zdolności hipnotyczne. Oprócz wzroku, wampiry dysponują wyostrzonym słuchem. Potrafią spośród wielu dźwięków wyłapać ten który je interesuje. Łatwo odnajdują źródło każdego dźwięku. Węch istoty charakteryzuje się wyczuleniem. Bez problemu rozpoznają zapachy, przede wszystkim zapach krwi. Szybko odnajdują źródło danego aromatu. Są stworzeniami niezwykle czułymi na dotyk i ból.
Istoty te wyróżniają się wieloma nadzwyczajnymi umiejętnościami. Jedną z owych umiejętności jest telepatia, czyli wnikanie do umysłu innej istoty. Potrafią odczytać myśli, a nawet komunikować się w ten sposób. Inną fascynującą zdolnością jest telekineza. Potrafią siłą woli przesuwać przedmiotu, zadawać ból, a nawet zabijać. Wampiry potrafią hipnotyzować inne istoty. Podczas wampirzej hipnozy człowiek jest w stu procentach poddane woli wampira. Istoty te potrafią unosić się w powietrzy przy pomocy siły własnego umysłu. Jedną z bardziej zadziwiających zdolności wampira jest projekcja astralna, czyli podróżowanie przy pomocy umysłu, a nawet przejmowanie w ten sposób innych ciał. Nie wszystkie wampiry opanowały tą umiejętność. Wampiry są stworzeniami cechującymi się nadludzką siłą, szybkością i zwinnością.
Wampiry mimo długowieczności nie są istotami nieśmiertelnymi. Oznacza to, że można je zabić. Jedynym pożywieniem jakiego potrzebują jest krew. Im wampir młodszy tym większej ilości krwi potrzebuje. Na ogól nie spożywają innego rodzaju posiłków. W ciele wampira nie zachodzi typowy dla człowieka proces przemiany materii. Spożyta krew, od razu wchłaniana jest do krwiobiegu, a następnie przetworzona w energię życiową. Wydalania nadmiaru krwi zachodzi poprzez zły i pot. Najczęstszymi sposobami stania się wampirem jest ugryzienie lub kontakt z krwią wampira. Rzadziej spotykane są przypadki rozmarzania płciowego. Mimo, że wampiry oddychają, nie potrzebują tlenu do życia. Jest to przyzwyczajony odruch, bez której potrafią żyć. Głos stworzenia jest wyraźnie donośniejszy od ludzkiego. Przy odpowiednim natężeniu nawet destrukcyjny. Wampiry charakteryzują się doskonałą, wręcz nieograniczoną pamięcią i zdolnością do szybkiego przyswajania i przetwarzania informacji. Mimo, że wampiry nie potrzebują snu, czasem zapadają w swego rodzaju letargi, uspokajające i regenerujące istotę. Wampiry odporne są na wszelkiego rodzaju choroby.
Istnieje niewiele sposób zabicia wampira. Jednym z nich jest zbyt długie działanie promieni słonecznych na ciało istoty. Światło stopniowo wysusza skórę, doprowadzając do zgonu. Inną możliwością śmierci wampira jest niedobór krwi, który doprowadza do wyniszczenia ciała, a w końcu do zaniku zdolności życiowych. Innym, rzadko spotykanym sposobem uśmiercenia wampira jest odcięcie mu głowy przedmiotem mającym już styczność ze zmarłym ciałem. Najczęściej używa się do tego szpadle służące do kopania grobów. Jest to sposób bardzo trudny i niebezpieczny. Kolejnym sposobem jest spalenie ciała wampira żywym ogniem. Doszczętne spalenie spowoduje niemożność do regeneracji i zgon. Często używa się drewnianych lub metalowych kołków, które należy wbić w serce wampira. Nie jest to sposób w pełni skuteczny. Na pewien czas obezwładnia wampira, lecz nie zabija go.
Wampiry pozornie wyglądają jak zwykły człowiek. Charakteryzuje je jednak kilka wyróżniających cech. Ciało wampira nie wydziela żadnych zapachów i jest odporne na wszelkiego rodzaju stłuczenia bądź drobne rany. Charakteryzuje je nadzwyczajna zdolność regeneracji. Wszelkiego rodzaju uszkodzenia ciała zostają zredukowane w bardzo szybkim tempie. Głównym czynnikiem wpływającym na życie i zdolności wampira jest spożywanie krwi (najczęściej ludzkiej). W razie jej niedoboru ciało wampira stopniowo się kurczy i wysycha, co może skutkować śmiercią. Skóra wampira jest niezwykle blada, nieskazitelna, pozbawiona uchybień i niedoskonałości. Jest ona niezwykle wrażliwa na promienie słoneczne, które wysuszają ją, zadając stworzeniu ból. Wampirze włosy są niezwykle lekkie i podobnie jak inne części ciała, niezwykle szybko się regenerują i odrastają. Należy również zwrócić uwagę na paznokcie istoty. Są one niezwykle silne, twarde i ostre. Cechuje je wyrazisty połysk. Oczy wampira lekko połyskują. Przybierają odcień czerwieni, gdy stworzenie wykorzystuje swoje moce, jest niezwykle głodne lub gdy spożywa krew. Kolejną charakterystyczną cechą wampira są jego duże i wyostrzone kły. Uzębienie stworzenia jest nieskazitelne i niezwykle odporne. Jedynymi substancjami wydzielanymi przez stworzenie są jego łzy i pot. Zazwyczaj wydzieliny te zawierają krew.
Wampira cechują nadzwyczajne właściwości zmysłów. Należy zwrócić uwagę na wzrok istoty. Jest on o wiele lepszy od ludzkiego. Wampiry wyraźniej dostrzegają kształty i ruch. Widzą również w ciemności. Oczy wampira mają zdolności hipnotyczne. Oprócz wzroku, wampiry dysponują wyostrzonym słuchem. Potrafią spośród wielu dźwięków wyłapać ten który je interesuje. Łatwo odnajdują źródło każdego dźwięku. Węch istoty charakteryzuje się wyczuleniem. Bez problemu rozpoznają zapachy, przede wszystkim zapach krwi. Szybko odnajdują źródło danego aromatu. Są stworzeniami niezwykle czułymi na dotyk i ból.
Istoty te wyróżniają się wieloma nadzwyczajnymi umiejętnościami. Jedną z owych umiejętności jest telepatia, czyli wnikanie do umysłu innej istoty. Potrafią odczytać myśli, a nawet komunikować się w ten sposób. Inną fascynującą zdolnością jest telekineza. Potrafią siłą woli przesuwać przedmiotu, zadawać ból, a nawet zabijać. Wampiry potrafią hipnotyzować inne istoty. Podczas wampirzej hipnozy człowiek jest w stu procentach poddane woli wampira. Istoty te potrafią unosić się w powietrzy przy pomocy siły własnego umysłu. Jedną z bardziej zadziwiających zdolności wampira jest projekcja astralna, czyli podróżowanie przy pomocy umysłu, a nawet przejmowanie w ten sposób innych ciał. Nie wszystkie wampiry opanowały tą umiejętność. Wampiry są stworzeniami cechującymi się nadludzką siłą, szybkością i zwinnością.
Wampiry mimo długowieczności nie są istotami nieśmiertelnymi. Oznacza to, że można je zabić. Jedynym pożywieniem jakiego potrzebują jest krew. Im wampir młodszy tym większej ilości krwi potrzebuje. Na ogól nie spożywają innego rodzaju posiłków. W ciele wampira nie zachodzi typowy dla człowieka proces przemiany materii. Spożyta krew, od razu wchłaniana jest do krwiobiegu, a następnie przetworzona w energię życiową. Wydalania nadmiaru krwi zachodzi poprzez zły i pot. Najczęstszymi sposobami stania się wampirem jest ugryzienie lub kontakt z krwią wampira. Rzadziej spotykane są przypadki rozmarzania płciowego. Mimo, że wampiry oddychają, nie potrzebują tlenu do życia. Jest to przyzwyczajony odruch, bez której potrafią żyć. Głos stworzenia jest wyraźnie donośniejszy od ludzkiego. Przy odpowiednim natężeniu nawet destrukcyjny. Wampiry charakteryzują się doskonałą, wręcz nieograniczoną pamięcią i zdolnością do szybkiego przyswajania i przetwarzania informacji. Mimo, że wampiry nie potrzebują snu, czasem zapadają w swego rodzaju letargi, uspokajające i regenerujące istotę. Wampiry odporne są na wszelkiego rodzaju choroby.
Istnieje niewiele sposób zabicia wampira. Jednym z nich jest zbyt długie działanie promieni słonecznych na ciało istoty. Światło stopniowo wysusza skórę, doprowadzając do zgonu. Inną możliwością śmierci wampira jest niedobór krwi, który doprowadza do wyniszczenia ciała, a w końcu do zaniku zdolności życiowych. Innym, rzadko spotykanym sposobem uśmiercenia wampira jest odcięcie mu głowy przedmiotem mającym już styczność ze zmarłym ciałem. Najczęściej używa się do tego szpadle służące do kopania grobów. Jest to sposób bardzo trudny i niebezpieczny. Kolejnym sposobem jest spalenie ciała wampira żywym ogniem. Doszczętne spalenie spowoduje niemożność do regeneracji i zgon. Często używa się drewnianych lub metalowych kołków, które należy wbić w serce wampira. Nie jest to sposób w pełni skuteczny. Na pewien czas obezwładnia wampira, lecz nie zabija go.
Temat 10 : Czerwony Kapturek
Czerwone Kapturki żyją w jamach na dawnych polach bitewnych i we wszystkich innych miejscach, gdzie została rozlana ludzka krew. Chociaż łatwo je odpędzić prostymi zaklęciami i urokami, są bardzo niebezpieczne dla samotnych mugoli, których w ciemne noce próbują zatłuc pałkami na śmierć. Czerwone kapturki spotyka się najczęściej w północnej Europie.
Temat 9 : Druzgotek
Ten rogaty, bladozielony demon wodny jest spotykany w jeziorach całej Wielkiej Brytanii i Irlandii. Żywi się małymi rybami. Jest agresywny zarówno w stosunku do czarodziejów, jak i mugoli, bywa natomiast udomawiany przez trytony. Druzgotek ma bardzo długie palce, które, chociaż mają silny chwyt, łatwo złamać.
Temat 8 : Tryton
Trytony występują na całym świecie, a ich wygląd jest równie zróżnicowany jak w przypadku ludzi. Ich zwyczaje są równie tajemnicze jak centaurów. Jednak ci czarodzieje, którzy opanowali język trytoński, opowiadają o dobrze zorganizowanych społecznościach, różniących się między sobą wielkością w zależności od środowiska, w którym żyją, a także o złożonych konstrukcjach mieszkalnych, które budują.
Podobnie jak centaury, trytony odmówiły statusu "istot", woląc pozostać "zwierzętami". Najstarsze dane mówią o trytonach zwanych syrenami (Grecja) i właśnie w ciepłych wodach Morza Śródziemnego można spotkać piękne syreny, tak często pojawiające się w literaturze i malarstwie mugoli. Wodniki ze Szkocji i merkuny z Irlandii są mniej urodziwe, ale podzielają umiłowanie muzyki, wspólne dla wszystkich trytonów.
Podobnie jak centaury, trytony odmówiły statusu "istot", woląc pozostać "zwierzętami". Najstarsze dane mówią o trytonach zwanych syrenami (Grecja) i właśnie w ciepłych wodach Morza Śródziemnego można spotkać piękne syreny, tak często pojawiające się w literaturze i malarstwie mugoli. Wodniki ze Szkocji i merkuny z Irlandii są mniej urodziwe, ale podzielają umiłowanie muzyki, wspólne dla wszystkich trytonów.
Temat 7 : Troll
Troll jest budzącym grozę stworzeniem o wzroście dochodzącym do dwunastu stóp i wadze powyżej tony. Znany ze swojej ogromnej siły i równej jej głupoty, cześto bywa brutalny i nieobliczalny. Trolle pochodza ze skandynawii, ale obecnie można je spotkac w Wielkej Brytanii, Irlandii i innych częściach północnej Europy. Trolle porozumiewaja sie między sobą pomrukami, które stanowią swego rodzaju prymitywny język, ale znane sa przypadki osobników, które rozumiały język ludzi, a nawet potrafiły wymówić kilka prostych słów. Bardziej inteligentne trolle były przyuczane do stróżowania. Sa trzy rasy trolli : górskie, leśne i rzeczne. Troll górski jest największy i najbardziej niebezpieczny. Jest łysy, o bladoszarej skórze. Troll leśny ma skórę bladozieloną, a niektóre osobniki porośnięte sa rzadkimi, cienkimi włoskami zielonego lub brązowego koloru. Troll rzeczny ma krótkie różki i może byc kudłaty. Ma siną skórę i często można go znależć przyczajonego pod mostami. Trolle żywią się surowym mięsem i nie są wybredne; zjadają zarówno zwierzęta, jak i ludzi.
Temat 6 : Żmijoptak
Stworzenie spotykane na Dalekim Wschodzie oraz w Indiach. Jest upierzonym i skrzydlatym, dwunożnym stworzeniem o wężowatym ciele. Jego ciało osiąga długość nawet czterech metrów. Jest stworzeniem mięsożernym. Poluje na drobne ssaki i ptaki. Składa jaja głęboko w lasach. Jest stworzeniem bardzo agresywnym i niebezpiecznym. Skorupka jaj Żmijoptaka zrobiona jest z czystego srebra.
Subskrybuj:
Komentarze (Atom)